τραγούδι: Κάτω στην αγορά

 

Το 1996 γίνεται συζήτηση με τον συμπατριώτη Θωμά Γερομιχαλό του Ιωάννη (1934-2015) στο σπίτι του στα «Πλατάνια» της Σκοτίνας. Η συζήτηση στρέφεται γύρω από το δημοτικό τραγούδι. Το τραγούδι που αναφέρεται παρακάτω, σημειώνεται όπως ακριβώς ακούστηκε από την ντοπιολαλιά του Θωμά.  

                                            Κάτου στην αγουρά

                                               (αργό)

                   

                                     Κάτου στην αγουρά,

                         λε κάτου στην αγουρά,

                                     και στα ψηλά  τα παραθύρια

                                    Τασούλα κάθιτι.

                                    Τασούλα κάθιτι,

                                    λε Τασούλα κάθιτι,

                        γυαλί κρατεί στά χέρια

                                    τα κάλλη της τηρά.

                                    Τα κάλλη της τηρά,

                                    λε τα κάλλη της τηρά,

                                    και τα μαύρα της μάτια βλέπει,

                        ματάκια  λιόμαυρα.

Με τη γλυκύτατη φωνή του, ο Θωμάς Γερομιχαλός, γνωστός ως “Θωμάς τζ Βάιας”, 

            τραγούδησε το αργό ερωτικό αυτό τραγούδι στη συντροφιά της ΕΡΤ (28. 9. 1971) 

            στη Σκοτίνα (Μακεδονικό Συγκρότημα με 
 επικεφαλής τον ξακουστό Μανόλη 

            Παπαγεωργίου)*. Το χαρακτηριστικό στη μελωδία  των στίχων φαίνεται καθαρά στις 

            αλλαγές ανάμεσα στο χρωματικό και διατονικό γένος (βυζαντινή μουσική). 

            Παρατηρούμε, δηλαδή, πως, ενώ το τραγούδι ακούγεται σ’ όλη τη στροφή στο χρωματικό 

            στυλ, η παρεμβολή της διατονικής γραμμής στο δεύτερο -πάντα-  στίχο δίνει μιά 

            ξεχωριστή χάρη κι ομορφιά. Ακούς, λχ, τη φράση «στα ψηλά τα παραθύρια» 

            κι αμέσως νιώθεις αλλαγή  «στουν ουχό» (στον ήχο). Η ποικιλία  στη μελωδία 

            ζωηρεύει το άκουσμα.

            ----------

            Σημείωση 1.  Ο Δημητρός Παπαγεωργίου του Θεοχάρη συμπληρώνει:

                 

                                                                         Και ποιός θα σας χαρεί

                                                                         και ποιός θα σας φιλήσει.

                                                                         Γιαννάκης δεν είν’ ιδώ

                                                                         πάσι στη Σαλουνίκη,

                                                                         πάσι να παντριφτεί,

                                                                         οβριουπούλα για να πάρει.

                                                                         - Χρόνους να μη ντουν βρεί! 

           σημείωση 2. για τα λιόμαυρα μάτια ο Ν. Καζαντζάκης σε "ένα τραγουδάκι περιπαιχτικό" 
           θα σημείωνε: "Αυτά τα μαύρα μάτια που με κοιτάζουνε χαμήλωνέ τα, φως μου. 
           γιατί με σφάζουνε..." (αναφορά στον Γκρέκο, τ. α. σελ. 110, Έθνος).

            ----------

         * λεπτομέρειες για τον καλλιτέχνη βλέπε ιστοσελίδα:

            kaliampos-ioannis-skotina.blogspot.com, ανάρτηση 1.12.13.

          ----------

          Άμεσοι συγγενείς

           Θωμάς, σύζυγος; παιδιά του Θωμά:

           Α. Μήτρος

           Β. Γιάννης

           Γ. Γρηγόρης

           Δ. Μίχος                

           Ε. Καλλιόπα

           ΣΤ. Φανιώ

            Α. Οικογένεια του Μήτρου

            Μήτρος, σ. Κατίνα από Λιτόχωρο, θυγατέρα «τ’ παπά  Σωτήρ’». Παιδιά του Μήτρου:

            1. Βασιλεία, σ. Διονύσης Γαβρής (1925-2003)

            2. Μίχος, σ. από Ταγαράδες (κόρη Κατίνα).   

            3. Βαγγέλης (1928-), σ. ξ.-Γερμανία

            4. Βασίλης  (1931-), σ. ξ-Θεσ/νίκη       

            5. Γιώργος  (1934-), σ. ξ

            6. Χρήστος  (1938-), σ. από ξένα 

            7. Στάμω (1939-), σ. Μανόλης Παπαζιώγας     

            Β. Οικογένεια του Γιάννη

             Γιάννης, σ. Ουρανία Τσιαπάρη. Παιδιά του Γιάννη:

            1. Θωμάς, σ. Βάια Στύλου-Μπίκα (παιδιά τους: Μάχη, Γιάννης, Αποστόλης, Ράνια).                           

            2. Νίκος, σ. Καλή «ντ’ Γίαν’ ντ Γιργουλά» (παιδιά: Γιάννης, Γρηγόρης, Θανάσης, Ουρανία).

            3. Τάσιος, σ. Στάμω «τ’ Μήτσ’ τ’ Κουκουσά». Παιδιά:  Ουρανία, Δημήτρης,     Γιάννης, Λενιώ).

                              

            Γ. Οικογένεια του Γρηγόρη

            Γρηγόρης, σ. Βάια από Νιζιρό (παιδιά: Θωμάς-«Σαλέας», Μανόλης, Τούλα).

            Δ. Οικογένεια του Μίχου

             Μίχος, σ. τς Πηνέλους τ’ Κουτσιβού (παιδιά: Θωμάς, Μανόλης, Οδυσσέας, Βαγγελιώ).

             Ε. Οικογένεια Καλλιόπας

              Καλλιόπα, σ, Απόστολος Σκρέτας

             ΣΤ. Οικογένεια Φανιώς

             Φανιώ, σ. Αθανάσιος Στύλος

             ---------

             ΕΙΚΟΝΕΣ:

             

                                                      Γιάννης Γερομιχαλός και Ουρανία Τσιαπάρη

                                           Γιάννης Στύλος (Μπίκας) και Τριανταφυλλιά Γκόρη

   

                                                 Ο Θωμάς ("θεριό") σκότωσε το θεριό (λύκο).

                                 Στη δεκαετία του 1950 ο λύκος αυτός κατασπάραξε το χωριό 

                               σκορπίζοντας το θανατικό (λεπτομέρειες σε προσεχή ανάρτηση).

                  

   

                                                     Στα πρόθυρα του θανάτου Θωμά και Βάιας,

                                                πρόλαβα να τους αγκαλιάσω στο ντιβάνι της αυλής

       

Εκκλησίες: Αγία Μαρίνα (ν. Πόροι)

                                      Η Αγία Μαρίνα στους Νέους Πόρους Πιερίας

 

Τα χωριά του Κάτω Ολύμπου (όρια Πηνειός-Ζλιάνα*) κάθε φορά περιμένουν με αγωνία το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας (17.7) στους Νέους Πόρους Πιερίας. Τα τελευταία χρόνια η θάλασσα άλλαξε τα πράγματα. Περισσότεροι πανηγυριώτες είναι ξένοι (από Ελλάδα και αλλοδαπή).

Εφέτος (2016) η παρουσία του δεσπότη μας, Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεωργίου, έδωσε ξεχωριστή αίγλη στον εορτασμό. Πρώτον απηύθυνε πατρικό χαιρετισμό σε όλους τους προσκυνητές (σωστή λαοθάλασσα) και δεύτερον με απλό λόγο τόνισε τη σημασία των εορτών των Αγίων.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ (απόσπασμα): «Όλοι εμείς συμμετέχουμε στην ιερά αυτή πανήγυρη και, όπως πάντα, οι εορτές των αγίων μας δίνουν την ευκαιρία, όχι απλώς να ανάψουμε ένα κερί, να προσκυνήσουμε, να τηρήσουμε, ενδεχομένως ένα τυπικό χρέος, ένα έθιμο, αλλά καλούμαστε να κάνουμε κάτι βαθύτερο. Δεν εορτάζουμε απλώς, δεν πανηγυρίζουμε απλώς, αλλά ερχόμαστε στις εορτές για να διδαχθούμε από τους αγίους μας, να παραδειγματιστούμε από τη ζωή τους, να θυμηθούμε τις καλές πράξεις τους και έτσι να αλλάξουμε ζωή, να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, να πιστέψουμε πιο πολύ στο Χριστό. Γι’ αυτό άγιοι υπάρχουν σε όλες τις εποχές, δε σταμάτησαν μόνο στην εποχή της αγίας Μαρίνας…Οι άγιοι είναι φίλοι του Θεού και στη ζωή τους ταυτίστηκαν με το θέλημα του Θεού. Και μπόρεσαν έτσι να βρουν τον προορισμό της ζωής τους. Διότι, σε τελευταία ανάλυση η ζωή των αγίων αντιπροσωπεύει τη ζωή του χριστού. Είναι αυτή που δίνει πληρότητα, ομορφιά, ανθρωπιά, ευτυχία στον άνθρωπο. Υπαρξιακά υπάρχουν κενά στον άνθρωπο. Δεν τον γεμίζει τίποτα. Το ζούμε στην καθημερινότητά μας… Οι άγιοι Δεν υποκύπτουν σε υποσχέσεις, σε βασανιστήρια και απολαβές υλικές.

Ας μη ξεχνάμε ότι στη Μέση Ανατολή, ειδικότερα στη Συρία οι ορθόδοξοι αδελφοί μας υφίστανται σκληρό διωγμό. Εκτοπίζονται από τις προγονικές εστίες τους και σε κάποιες περιπτώσεις δίνουν τη ζωή τους, το αίμα τους για την πίστη στο Χριστό. Οι άγιοι της εποχής μας είναι πιο κοντά σε μας, τους αισθανόμαστε πιο κοντά μας από τους παλιούς τους οποίους ευλαβούμαστε.

Εύχομαι η σημερινή εορτή εδώ στους Νέους Πόρους, η Αγία Μαρίνα, να αποτελέσει για όλους μας μια ευκαιρία να γίνουμε πιο σωστοί άνθρωποι και συνειδητά μέλη της εκκλησίας».

…Χρόνια πολλά και ευλογημένα.

----------

* για Ζλιάνα περισσότερα βλέπε ιστοσελίδα: kaliampos-ioannis-skotina.blogspot.com, ανάρτηση 24.8.15.

ΕΙΚΟΝΕΣ:

                                                η Εικόνα της Αγίας Μαρίνας

                                 

                                          

                                                            "Σοφία, ορθοί". 

                             Η Είσοδος του Ευαγγελίου κατά την ώρα του Εσπερινού

                                      η λιτάνευση της Εικόνας της Αγίας Μαρίνας 

                                      κατά τον Εσπερινό της 16.7.16 στους 

                                      δρόμους ανάμεσα στο Ναό και θάλασσα

                                       Ειδική εξέδρα στον αύλειο χώρο του ναού. 

                                       Γίνεται η τελετή της Αρτοκλασίας 

                                       προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου

                                                  Οι πάγκοι αγορών του πανηγυριού

Εμφύλιος: Νικολός Ι. Γρηγόρης (1920-2005)

Μάχη Λεπτοκαρυάς (1948)

          Βρέθηκα στο καφενείο του Γρηγόρη Νικολού, στη Βασίλα* (4 Αυγούστου 1995).  Μαζί με το «τσιπουράκι» ανοίγουμε συζήτηση για την ηρωική του πράξη   στη μάχη του 1948**. Με κέφι ο ίδιος αφηγείται:

1. διαβιβαστής. Πήγα -κατατάθκα- σ’ τ’ Σαλουνίκ’ του ’46. Αύγουστου μήνα. Απού ’κει μας πάν σ’ ν’ Αλιξαντρούπουλη. Ικεί μας εκπαίδευσαν. Απού ’κει μας πήγαν στη Βέροια. Μας πιρνούσαν κάτ’ προυβλήματα (τεστ) κι μ’ έρξαν στις διαβιβάσεις. «Ο αξιωματικός Καλέντζιος μ’ είπι: Νικολό -μ’ αγαπούσι πουλύ- θα σι στείλου στις διαβιβάσεις, στη Θεσσαλονίκ’». 

-Στη Θεσσαλονίκη, πού ακριβώς.

-Στου Ντιπό. Σχουλείου, θρανία, τιτράδια. Μας έβαλαν αυτό του μηχάνημα να χειρίζουντι, τα, τα, τα.

-Σήματα μορς;

-Ναι. Ιγώ τα γράμματα μ’ λίγα. Ντ’ ντιτάρτ’ δε ν’ έβγαλα καλά. Ήλιγα στουν υπουλουχαγό: «Κυρ υπουλουχαγέ, θα τα κατουρθώσου ιγώ; Δε μ’ απουσπά ’ιζ στου Ταφ 1, γιατί τα γράμματα μ’ είνι λίγα» (δεν με αποσπάζεις στο Τ1 γιατί δεν ξέρω να διαβάζω).

-Νικολό, λε’, του τι γλέπου ιγώ’ ισύ θα βγεις ασυρματιστής.

Είδι αυτός που εγώ έκανα του "τα, τα, τα", τα σήματα μορς κι σι λέ  "αυτός έχ’ εξυπνάδα" (αντίληψη). Αφού έμαθα αυτά’ δίνουμι εξετάσεις κι ήρθι  η ώρα να βγούμι σ’ τς ιπιχειρήσεις. Πάηνάμι στα βουνά. Ύστιρα απουσπάσκαμι. Μας έστειλαν σε διάφορα μέρη. Στη Γκαρατζόβα, σ’ ν’ Αριδαία ’πάν’ ικεί. Στα Πιέρια, παντού γυρίζαμι.

Αφού απουσπάσκαμι κι πήγαμι σ’ τς λόχ’ (στους λόχους), τώρα ιγώ μι τουν υπουλουχαγό ζ τζ διαβιβάσεις -Τριανταφυλλίδης λέγουνταν- μι λέ’: «Νοκολό, θα προυχουρήσουμι για πρώτ’ γραμμή. Θα πάμι προς τα μέργια σας. Θέλς να σι απουσπάσουμι στ’ Λιφτουκαρυά, απού ’νι πρώτ’ γραμμή Ουλύμπου ή για τουν Άγιου Δημήτρ’»;

Μι’ αγαπούσι πουλύ αυτός ι υπουλουχαγός.

-Ιγώ θα προτιμήσου, λέου, ’ικεί, κουντά σ’ ν’ οικουγένειά μ’.

-Καλά, αλλά η Λεπτοκαρυά, λε’, είνι πρώτ’ γραμμή.

-Ας είνι, ικεί θα πάου.

Πήγαμι μι φάλαγγις. Μι φορτηγά αυτοκίνητα. Στρατοπεδεύσαμι στου σκουλείου. Γύρου- γύρου είχι φυλάκια. Φάγαμι αυτή τη μάχ’

                                  

2. Γραμμή Ολύμπου. -Είχες άλλους από ‘δω, τη Σκοτίνα;

-Του Μίχου τ’  Νικουλή ντ’  Γιρμπχαλού, του Γιώρ’ τ’ παπά Λιουνίδα, του Νίκου του μακαρίτ’ του Γιργουλά. Πουλλοί ήταν εξ αναβουλής. Ι Γιάντζ’ ι Στύλους, ι Θιουχάρς ι Στύλους-Μπίκας, ι Δημητρός Παπαγεωργίου, ι Γιώρς ι Γανουτής. Άσχημα χρόνια, Γιάν’. Δεν ήταν χρόνια να έχς κατακτητή να πουλιμή ‘ις (δεν είχες να πολεμήσεις με ένα ξένο εχθρό).

-Ναι, ξέρω. Εμφύλιος.

-Χειρότιρους πόλιμους αυτός. Σι χτυπούσαν κι απ’ τς πλάτις, απού πίσου. Φουβιρή κατάσταση! Ιδώ’ τ’ Λιφτουκαρυά ν’ είχαν πρώτ’ γραμμή Ουλύμπου. Ιδώ μαζεύκι όλ’ η δύναμη του κατσαπλιάτκου. Όλ’ η δύναμη του Κισσάβου, όλ’ απ’ τα Πιέρια κι απ’ του Γράμμου’ όλα τα συγκροτήματα μαζέφκαν να χτυπήσουν τ’ Λιφτουκαργιά. Χιλιάδις. Αυτού ξέρτι τι συγκιντρώθκι; Όλ’ η δύναμη".  Κι ι Φλουράκς ήταν.

3. ο Ασύρματος. Του προυΐ άρχισι του πλοίου’, η καταδίουξη’*** να βαραίν’ (να πυροβολεί ασταμάτητα). Ήρθι κι δύναμη απ’ του Λιτόχουρου κ απ’ Γκατιρίν’. Ι λουχαγός μ’ είπι: "σι ώρα κιντύνου’ απού καταλαβαίντζ’ ότι πχιάνισι απ’ τς συμμουρίτ’, να πάρς τουν αυτόματου (ασύρματος), να του ντραβήξουμι, να μη του μπάρουν σι καλή κατάσταση". Ιμένα μι τα είπι αυτά ι λουχαγός, αλλά ιγώ δε ντου εφάρμουσα αυτό.

-"Κανόνισι, λε’, Νικολό, τζ διαταγές. Οι συμμουρίτ’ μας πλάκουσαν".

-"Μιταφέριτι αυτός ι ασύρματους’ κυρ λουχαγέ; Εικουσιδιάρς ασύρματους μιταφέριτι;".

4. η μάχη στο σχολείο. Του σκουλείου του κατέλαβι ι στρατός. Είχι ικεί έδρα, διοίκηση, κλπ. Λοιπόν’ έρχουντι αυτοί οι συμμουρίτ’, συγκιντρώνουντι κι αρχίτζαν να χτυπούν. Φουβιρή μάχ’.

-Ήταν πολλοί;

-Όλου του κατσαπλιάτκου μαζεύκι. Απού παντού. Απ’ του Γκίσσαβου τον Κίσσαβο), απ’ τα Πιέρια, απ’ του Γράμμου, να χτυπήσν τ’ Λιφτουκαρυά. Ν’ είχαν πρώτ’ γραμμή. Να πάρουν του γυνικόπιδου κι να προυχουρέσουν κα του Λτόχουρου. Συγκιντρώθκαν σ’ τς  Κουπάνις (τοπωνύμιο Κοπάνες). Απάν’ απ’ τ’ Λιφτουκαρυά.

-Αιχμαλώτους είχατε;

-Τραυματίις. Τς είχαμι απόξου στου σκουλείου. Αφού ξιψυχούσι ι κιαρατλής (κερατάς), καταή, να πούμι, ‘κει κι αυτός έφκιανι του σχήμα σφυροδρέπανου! Πέθνησκι κι αυτός έφκιανι του σχήμα σφυροδρέπανου πάλι.

5. προπαγάνδα. Έπισι προυπαγάντα. Άρχισαν να μας χτυπούν. Ι λουχαγός λέγουνταν Θωμαΐδης. Αλλά οι προυπαγάντις σι τρών’. Αυτοί κρατούσαν όπλα για να φυλάξν του χουργιό τς κι η προυπαγάντα δούλιβι.

Ε, ξικινάει κι πααίν’ σ’ ένα φυλάκιου (ο λοχαγός επισκέπτεται ένα φυλάκιο). Ήταν απάν’ έξω απ’ το χωργιό. Σ’ ν’ άκρια π’ του χουργιό. Ικεί που πάει, τώρα, στου φυλάκιου, διέταξι ν’ ουμάδα (έδωσε εντολή στην ομάδα):

-Ρε, του σχουλειό του κατέχουν συμμουρίτ’. Χτυπήστι του σκουλειό.

Ιμάς μας χτυπούσαν κι οι συμμουρίτ’, μας χτυπούσι κι η ουμάδα η δική μας απ’ του φυλάκιου. Καμιά φουρά ακούω: "Αέρααα, αέρα. . . ".

6. ο ήρωας Νικολός. Παίρου ιγώ του πουλυβόλου. Είχι αρθεί ένας. Έσπασαν τα φυλάκια (πλησίασε κάποιος, σπάσανε τα φυλάκια).

-Ο ασύρματος;

-Τουν ασύρματουν ένα διάστημα τουν άφσα. Είχα ιπαφή μι του πλοίου κάτου ζ μπαραλία κι ζητούσι να βάλ’, να πούμι, συντιταγμένις. Ου λουχαγός έλπι (ο λοχαγός απουσίαζε). Δεν είχα ιγώ του χάρτ’. Αν είχα του χάρτ’, θα ήλιγα ιγώ να βαρέσ’ του πλοίου. Αλλά δεν είχα του χάρτ’. Δε μπουρώ να ’ρθώ σ’ επαφή μι του γκρόνου (Κρόνος=συνθηματικά ο λοχαγός). Δε βαρούσι του πλοίου. Αυτοί (οι αντάρτες) τουν είχαν για σκουτουμένουν (το λοχαγό).  

-Αυτό μι το ’λιγι, πάλι, ένας ασυρματιστής απού του Λιτόχουρου. Βράκας λέγουνταν ή Χαρίσης. 

Α! Μιά ώρα έρχιτι παγουμένους αυτός ι Θουμαϊδης. Λέ’: «Ιμένα μ’ είχαν σκουτουμένουν οι κατσαπλιάδις». Μι γλέπ’: «Ε! Ζήθι Νικουλό, πιδί μου! Ηρουϊκά, πιδί μου, πουλιμήσατε».

Ήρθι του προυΐ. Κατάλαβι αυτός μπρουπαγάντα (την προπαγάνδα). Έρχουντι, τώρα, απού κάτ’. Ο ταξίαρχος απ’ Γκατιρίν’ (από την Κατερίνη), ο διοικητής του Λιτοχώρου. Του προυΐ έφυγαν οι κατσαπλιάδις.

-Και πού πήγαν;

-Αυτού κατά τς Κουπάνις (προς τις Κοπάνες), προς τα πάν’.

Τώρα, αφού ήρθι ι ταξίαρχους τς Κατιρίντζ, άρχιψι (άρχισε)  να βαραίν’ ι καταδίωξη απού μακριά. Ήρθι κι ι διοικητής ι Σούτσας κι κοιτούν του σκουλείου. Ιγώ είχα μια κουβέρτα ικεί στου παράθυρου να καμουφλαρίζου του φως, να μη μι βαραίν. Ιγώ ήμαν απού κάτ’ του παράθυρου. Κι είχα τουν ασύρματου. Επαφή όλ’ τ’ νύχτα.

Μόλις γλέπουν αυτοί του δουμάτιο αυτό απού ’μαν ιγώ -καταστραμένο απού βαρούσαν ικεί- λεν: "Πώς αγλίτουσι αυτό του πιδί ιδώ μέσα!".

Απλών’ τα χέρια ι ταξίαρχους τς Κατιρίντζ  κι μι λέ’: «Πιδί μου, συγχαρητήρια. Όταν τέτοια ελληνόπαιδα πουλιμάν μι ψυχή, καθόλου δε θα φοβηθούμι βουλγάρους κατακτητάς».

----------

* για τη Βασίλα βλέπε ιστοσελίδα kaliampos-ioannis-skotina.blogspot,com, ανάρτηση 18.8.14.

** στη Λεπτοκαρυά έχουμε δυο μάχες, η πρώτη του 1946 (βλέπε ανάρτηση 12.6.15) και η δεύτερη του 1948 (βλέπε ανάρτηση 13.6.15).

*** καταδίωξη: Ώς στρατιωτικός όρος είναι «η τελευταία φάση νικηφόρου μάχης, κατά την οποία ο νικητής καταδιώκει τον αντίπαλό του που υποχωρεί, με σκοπό την πλήρη συντριβή του» (λεξικό Μπαμπινιώτη).

Άμεσοι συγγενείς

Νικολός παππούς, παιδιά:

Α. Γιαννούλς                                       

Β. Λένου                                             

Γ. Λιόλιας

Α. οικογένεια του Γιαννούλη. Σύζυγος  Γραμματή Σκρέτα, παιδιά:.

1. Διονύσης, σ. Ουρανία τ’ Μακασή-Κοτσιβού, παιδιά:

          α. Πελαγία, σ. Χρήστος Θωμά Τράντας

β. Γιάννης, σ. Γεωργία Μ. Τσιαπάρη          

γ. Νάσιος, σ. ξ. Αυστραλία                  

δ. Αντώνης, σ. Αγλαϊτσα Γ. Μήτσιου               

ε. Τούλα, σ. Ιω. Καρκαφίρης-Σουγκαρέλας          

στ. Αθανασία, σ. Γελαδάρης, Λεπτοκαρυά           

2. Ουρανία, σ. α. Αθ. Σαούλιας, β. Διον. Στύλος                     

3. Θωμάς, σ. Σοφία Οικονόμου. Παιδιά:

          Γιάννης, σ. Ζωή από Θεσσαλονίκη                          

Μανόλης (1945-2016), σ. Φώτω Ιω. Μάνου                      

Λέγκου (1947-), σ. Ιωάννης Τσινιάνης                

Βαγγελούδα (1942-), σ. Σωτήρης Καλαμάρας-Καϊάκας.

4. Πηνέλου, (1913-), σ. Μίχος Δάμπλιας      

5. Γρηγόρης, (1921-), σ. Λένου Μ. Πολυχρού-Μητσιάνη. Παιδιά:

α. Γιάννης, (1944-), σ. Τασιώ Ν. Πινακά       

β. Μιχάλης, σ. Σταματούλα Γ. Μαρνέλα-Αμερική        

γ. Θανάσης, σ. Έλσα      

δ. Γιώργος, σ. από Αμερική       

ε. Φωτεινή, σ. από Λεπτοκαρυά         

στ. Τούλα, σ. Τσιαπάρης Θωμάς             

ζ. Μαρία, σ. Αντρέας Πινακάς

Β. Λένου, σ. Νικολής Μήτσιος

Γ . Λιόλιας, σ. Λένου Μάνου. Παιδιά:

1. Μήτρος, σ. Σοφία Αθ. Βλέτση          

2. Θωμάς, σ. Σοφία Πολυχρού-Μητσιάνη                                    

3. Φώτω, σ. Γιώργος Χασιώτης                     

4. Γιάννης, σ. Μαρία από Νιζιρό

                        ο Γρηγόρης με τη σύζυγό του Ελένη Μ. Πολυχρού

                   Θανάσης Νικολός του Γρηγόρη με τη σύζυγό του Έλσα

                   οι γονείς του Γρηγόρη Γιαννούλς και Γραμματή Σκρέτα

                       το ζεύγος Νικολού Διονύση και Σοφίας Οικονόμου

                      Από αριστερά: Γραμματούλα, κόρη το Γρηγόρη, Γενοβέφα, 

                       πεθερά της Γραμματούλας,  Μιχάλης Τσιαπάρης, 

                      συμπέθερος του Γρηγόρη, Γρηγόρης και σύζυγός του 

                      Ελένη, Θωμάς, Σύζυγος της Γραμματούλας

                             το σπίτι του Νικολού στη "Βασίλα" (Κάτω Σκοτίνα)