ΙΣΤΟΡΙΕΣ: ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ. Γιορτάζουμε α) την ανάμνηση του ενάρετου Ιωσήφ (υιού του πατριάρχη Ιακώβ και δισέγγονου του Αβραάμ), ο οποίος είναι τύπος του
Χριστού, β) την ανάμνηση της άκαρπης συκιάς, την οποία ο Χριστός καταράστηκε και ξηράθηκε.

 Η συκιά αυτή συμβολίζει τόσο την Συναγωγή των Εβραίων, η οποία δεν είχε πνευματικούς καρπούς, όσο και κάθε άνθρωπο στερούμενο πνευματικών καρπών, δηλαδή αρετών.

 

Μ. ΤΡΙΤΗ. Μας θυμίζει την παραβολή των δέκα παρθένων. Η Εκκλησία μας

 

 

καλεί να είμαστε έτοιμοι για να υποδεχθούμε τον ουράνιο Νυμφίο Ιησού Χριστό. Ο Κύριος θα έρθει αιφνιδίως και εμείς πρέπει να κρατούμε αναμμένες τις λαμπάδες των αρετών μας.

 

 

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ. Γιορτάζουμε α) την άλειψη του Κυρίου με μύρα από την πόρνη

 

γυναίκα, β) την σύγκληση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, δηλαδή του ανώτατου δικαστηρίου τους, για λήψη απόφασης καταδίκης του Κυρίου, γ) τα σχέδια του Ιούδα για την προδοσία του Διδασκάλου του.

 

 

Μ. ΠΕΜΠΤΗ (*). Γιορτάζουμε την ανάμνηση τεσσάρων γεγονότων: α) της νίψης των

ποδιών των αποστόλων από τον Κύριο, β) του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παράδοσης σε μας από τον Κύριο της θείας Ευχαριστίας, γ) της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, και δ) της προδοσίας του Κυρίου από τον Ιούδα.

 

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Γιορτάζουμε τα Πάθη του Κυρίου, που είναι: οι εμπτυσμοί, τα 

ραπίσματα, οι ύβρεις κτλ. και κυρίως η σταύρωση και ο φριχτός θάνατος του Κυρίου, η ομολογία του ληστή, ότι ο Κύριος είναι Βασιλεύς ουράνιος και παράκληση όπως τον θυμηθεί στη Βασιλεία Του.

 

 

 

ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ. Γιορτάζουμε: την ταφή του Κυρίου από τον Ιωσήφ και τον

 

Νικοδήμο, καθώς και την κάθοδο  αυτού στα σκοτεινά βασίλεια του  Άδη.

 

 

Πηγές: α) Αρχιμ. Επιφ. Θεοδωρόπουλος, β) διαδίκτυο.

---------- 

(*) ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ: ΑΝΩ ΣΚΟΤΙΝΑ. Ήταν Μεγάλη Πέμπτη του 1938 ή 39. Τελείωσαν τα Δώδεκα Ευαγγέλια και η εκκλησία σχόλασε. Δύο παιδάκια αποκοιμήθηκαν στα στασίδια πίσω από το δεξιό αναλόγιο. Τα παιδιά αυτά ήταν ο Γιάννης Καλιαμπός και ο αείμνηστος Αντώνης Τράντας του Αποστόλου (θύμα της γερμανικής Κατοχής). Το εκκλησίασμα αρέωσε, οι γονείς ανησύχησαν.  Τρέξανε και μας ξύπνησαν. Ξέρανε πως η απόλυτη σιγή ανησυχεί. Προκαλεί φόβο και το περιβάλλον (εικόνες και τέμπλο) ενισχύουν τον φόβο.

                

                

 η Παναγία στο προσκυνητάρι                                      το τέμπλο του ναού