τοπωνύμια: «Πλάκες»

 

 

          Οι «Πλάκες» βρίσκονται στα βόρεια της Άνω Σκοτίνας ή βορειοδυτικά της Κάτω. Λέγονται «Πλάκες» γιατί ο τόπος-βράχος ήταν και είναι γεμάτος από πέτρες-πλάκες, που τα παλιά χρόνια χρησίμευαν για τη σκεπή των σπιτιών. Η σημασία του τόπου είναι πολύ σπουδαία γιατί από κει (το φυσικό μπαλκόνι) αγναντεύεις απέραντα γραφικά τοπία με κύριο κορμό τους χείμαρρους της Ζλιάνας (Σακράφη, Δουργιανή, Τούμπα). Παλιότερα οι «Πλάκες» ήταν το σημείο συνάντησης των βοσκών της περιοχής. Οι τσοπάνηδες συνήθιζαν να χαράζουν στις πλάκες το όνομά τους με το «τσικί».

          Τοποθεσίες που περιβάλλουν τις «Πλάκες» είναι: Αριστερά του δρόμου οι «Κφάλις» (σύρριζα  στις «Πλάκες», οι κορυφογραμμές «τρία Ναυρικά» και «Σακράφ». Δεξιά ο Αϊ-Νικόλας-Χαλάλιος και πιο πέρα η τοποθεσία «Πριντζ», Κάτω («ζ μπατουσιά»), στο λάκκο, έχουμε το σημείο που σμίγουν οι χείμαρροι που προαναφέρθηκαν. Μπροστά οι «Πλάκες» ακουμπούν στο χάος, σε απόκρυμνες πλαγιές, που καταλήγουν στο λάκκο «Σακράφ».

Επεξήγηση των όρων:

Θυμιατήρι, θάμνος αειθαλής σαν κυπαρίσσι, που ορθώνεται στις «Πλάκες» και χαρακτηρίζει το χώρο (σήμα κατατεθέν). Στο χωριό το ξέρουν ως «του θυμιατήρ’ σ’ τς Πλάκις». Έχουμε και τοποθεσία «Θυμιατήρ» στο ανήλιο της τοποθεσίας «Κουπάνις», προς τα βορειοδυτικά της Κάτω Σκοτίνας, επειδή εκεί υπάρχουν πολλά θυμιατήρια.  

     Κφάλις (οι), τοπων. προς β. της Άνω Σκοτίνας. Απέραντα κασταναριά με πολλές κουφάλες, εξ ου και η ονομασία.

Πρίντζ', τοπων. ανάμεσα στις "Πλάκες" και "Άγιο Νικόλαο"-Χαλάλιο,

Σακράφ’ (η), στα αριστερά από τις «Πλάκες». Η μανιά μ’ (γιαγιά μου έλεγε: «μη γκοιτάς, μια βιλουνιά στ’ Πρότσ’ κι μια σ’ τ’ Σακράφ’». Εκφράζει την τεμπελιά, δηλαδή περνάς μια βελονιά (καθώς πλέκεις) στην τοποθεσία Πρότση και την επόμενη βελονιά την περνάς φτάνοντας στην τοποθεσία Σακράφ». Οι τοποθεσίες αυτές είναι στα άκρα της Άνω Σκοτίνας, στα νότια η Πρότση, στα βόρεια η Σακράφη.   

     Τρία Ναβρικά, τοπων. βδ του χωριού (τρία αναυρικά, πηγές). Το 1941 αρκετές οικογένειες από την Άνω Σκοτίνα κρυφτήκαμε εκεί «δια τον φόβον» των Γερμανών. Θυμάμαι το θόρυβο των γερμανών, καθώς ανέβαιναν από το διπλανό μονοπάτι με προορισμό το Νιζιρό (Καλλιπεύκη). Προσπαθούσαμε να λουφάξουμε τα μωρά από τα αναμενόμενα κλάματα.

τσικί (του), μαχαιράκι, σουϊάς (σουγιάς). 

ΕΙΚΟΝΕΣ

 

Το θυμιατήρι στις «Πλάκες». Πέρα στο βάθος κορυφογραμμή του Ολύππου

 

Ι.Α.Κ (Ιωάννης Αποστόλου Καλιαμπός).. 

Με βαθιά συγκίνηση φωτογραφίζω τα κεφαλαία αρχικά γράμματα 

του ονόματός  μου που χάραξα το 1945 στο τρόχαλο-πλάκα.

Ήμουνα τσομπανόπουλο.

Βοσκούσα τα γίδια με την παρέα Χρήστο Μάνο

και Θεοχάρη Μητό. Τοποθεσία "Πλάκες"

Θωμάς Α. Σκρέτας. Ήξερε γράμματα καλύτερα από μας 

που χαράζαμε το όνομα μόνο με κεφαλαία.

 

 

                                   Κάθομαι (4.9.2015) στη μεγάλη πλάκα, όπου 

                                               το 1945 έγραψα το όνομά μου

 

Οι δυο χείμαρροι της Ζλιάνας α) Τούμπα (μπροστά), β) Δουργιανή (πίσω)

 

Το λατομείο των Τσιαπαραίων (δεκαετία του 1980)

                                  

                                Το μπαΐρι της Τούμπας, γρέκι του τςέλιγκα Καλιαμπού

 

                             Μπάμπης Δ. Μητός (μαζί μου 3.9.15) στις «Πλάκες» 

                             με φόντο τους «Φούρνους» στο λάκκο Δουργιανής

Ο Μιχάλης Τσινιάνης (μαζί μου 4.9.15). Δεξιά και αριστερά 

διακρίνονται οι λάκκοι Τούμπας και Δουργιανής αντίστοιχα