ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ο δάσκαλος στον Εμφύλιο

 

 

  

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΣΧΙΔΗΣ

 

         ΑΝΤΑΡΤΟΠΛΗΚΤΟΙ της Μόρνας (*). Στις 13 Αυγούστου του 1947 οι κάτοικοι της Μόρνας μετακινούνται αναγκαστικά και η Περίσταση Πιερίας τους δέχεται με συγκίνηση. Στις 4 το απόγευμα το δημοτικό σχολείο Περίστασης γεμίζει από πρόσφυγες. Διευθυντής είναι ο Κωνσταντίνος Μοσχίδης. Γι’ αυτόν τον διευθυντή  διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις. Σαν ελάχιστο μνημόσυνο καταθέτω μνήμες από αρετές, με τις οποίες ήταν προικισμένος εκείνος ο δάσκαλος. 

 

1. ΓΕΝΙΚΑ. Τη καθαριότητα του σχολείου αναθέτει σε μαθήτριες. Μπροστά του ορθώνονται δυσκολίες: Ως διευθυντής του σχολείου είχε να αντιμετωπίσει μαθητές με δυο διαφορετικές νοοτροπίες: Τα εντόπια παιδιά, μεγάλωναν με νοοτροπία θρακιώτικης προσφυγιάς. Τα άλλα παιδιά, της Μόρνας (και μερικών  άλλων ορεινών περιοχών), ζούσανε την προσφυγιά των Πιερίων. Παράλληλα ο δάσκαλος έβλεπε τους γονείς των παιδιών (ένθεν και ένθεν) να υποφέρουν από τις συνέπειες που προκαλεί μια πρωτόγνωρη προσφυγιά (επίταξη κατοικιών, συναναστροφή, συνήθειες κ. ά).        

    

2. ΣΥΣΣΙΤΙΟ. Την οικογένειά μου φιλοξενούσε το ζευγάρι  Θανάση και Παναγιώτας Κουτσουμπέα. Αρχοντική οικογένεια με τα αξιόλογα παιδιά (Κούλα, Νίκος, Γιάννης, Μαίρη). Το σπίτι του Κουτσουμπέα βρισκότανε απέναντι από τον αυλόγυρο του σχολείου. Ο αείμνηστος διευθυντής αξιοποιεί την περίπτωση και αναθέτει σε μας τις περισσότερες δουλειές του σχολείου:

 

α) η μάνα μου αναλαμβάνει το καζάνι για το γάλα (σκόνη) που χορηγούσε η UNRRA (Οργανισμός Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως των Ηνωμένων Εθνών) και β) εγώ ικανοποιώ την επιθυμία του διευθυντή: Μεταφέρω καθημερινά τα σταφιδόψωμα από τον φούρνο του Σεϊτανίδη Κατερίνης (διαδρομή 6 χλμ πάνε-έλα). Αμοιβή σε μένα ήταν δυο σταφιδόψωμα επιπλέον.

 

 

 

 

3. ΑΥΘΕΝΤΙΑ. α) Τον διέκρινε ήθος προς όλους. Γι’ αυτό και ενέπνεε σεβασμό. β) Γνώριζε να διανέμει ρόλους στο προσωπικό του σχολείου. 

γ) Διατηρούσε ομαλές σχέσεις με συναδέλφους. Στο διάστημα 1947-50 υπηρέτησαν στο σχολείο Περίστασης οι δάσκαλοι Φώτης Μέλιος, Κατίνα Κουζώνη και Ιωάννης Πάπpας. 

δ)  Διαπνέονταν από μεράκι στο μάθημα και πάθος στην καλλιγραφία (αν και του έλειπε το δεξί χέρι).

ΔΑΣΚΑΛΟΙ

Κατίνα Κουζώνη, η δασκάλα κατάλληλη για διοργάνωση εορτών. Ύστερα από 40 χρόνια στη δεκαετία του 1980 τυχαία πέφτει στα χέρια μου έγγραφο συνταξιοδότησης της δασκάλας μου (υπηρετούσα σε σχολείο Θεσσαλονίκης επί της Μοναστηρίου). "Πέταξα" από χαρά και συγκίνηση. Είχα επαφές μέχρι το τέλος της ζωής της (κατοικία στην οδό Χαλκέων). Ήταν μια έκπληξη.

 

 

 

 

 

 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ: Ύστερα από 70 χρόνια συναντώ τον δάσκαλό μου Ιωάννη Πάππα. Η  φωτογραφία βγήκε στο πανηγύρι του Αγιάννη Σκοτίνας (24 Ιουνίου 2016). 

 

 

 

 

 

 

 

 

---------- 

 

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ: Το 1932 το σχολείο της Περίστασης επιθεωρήθηκε αρμοδίως. Αυτό φαίνεται από το έγγραφο (φωτοτυπία) που ακολουθεί. (Πηγή: δάσκαλος αείμνηστος Νίκος Δάμπλιας).

* ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: Για να λυθεί η απορία πολλών (πως βρέθηκε ο Καλιαμπός στη Μόρνα;) διευκρινίζω: Η οικογένειά μου βρισκότανε στη Μόρνα από το 1945 (χειροτονία εκεί του παπά Απόστολου Καλιαμπού από τον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο Κοϊδάκη). Αντικατέστησε τον  αείμνηστο παπά Χρήστο Τσολάκη, ο οποίος σκοτώθηκε από τους Γερμανούς το 1943.