ΠΟΛΕΜΟΣ: Μεταλβανικά

 Το αντρόγυνο: 

Γερομιχαλός Απόστολος, στον πόλεμο της Αλβανίας και Μάνου Ουρανία, τον περιμένει στο χωριό

 

 

    Στις 6 Μαρτίου 2003 ο Θανάσης Γερομιχαλός του Αποστόλου μου δίνει συνέντευξη για τον πόλεμο της «Αλβανίας».

 

ΙΔΙΩΜΑ: Αφού ήρθαν οι Γιρμανοί, κατασταλλάξαν ιδώ πέρα. Η γιαγιά μ’  κρύβουνταν μέσα σ’ τς πατλιές. Μιτά ήρθι ι πατέραζ μ’ απ’ την Αλβανία. Μάιους ήταν; Τς είχαν ιχμαλουτίσ’ κι τς πχιάσαν απάν’ στη Φλώρινα κι τζ βάλαν μέσα σι ένα στρατόπιδου. Ουριζμέν’ του παίξαν ψύχριμα ικεί στου στρατόπιδου. Πήραν ρούχα πουλιτικά, κι οι Γιρμανοί δε γκαταλάβιναν ποιος είνι στρατιώτς κι ποιος είνι πουλίτς. Κι φύγαν οριζμέν’ απού κει μ’ αυτό του κόλπου.

          -Τς είχαν κλειζμέν’. Σι λέ’ «θα τς χρειαστούμι για αγγαρεία». Πήραν τα όπλα κι τα πιτούσαν μέσα σι λάσπις.

          -Άλλοι πατριώτες με τον πατέρα σου;

          -Ήταν ι Στέργιους ι Χρυσκός, ήταν ι Νικόλας ι Πινακάς, ι Νικόλας ι Τράντας. Ύστιρα τς απέλυσαν κι μι τα πόδια κατέβηκαν. Οριζμέν’ κατέφκαν μι μουλάρια καβάλα. Ξέφυγαν μέσ’ στα βουνά. 

Τους ρωτούσαμι ιμείς «δε φάγκι ι πατέρα ζ μ’’; «Πώς, ικεί απάν’ ήμασταν μαζί, αλλά τι έγινι, δε γξέρουμι».

-Αλλά μιτά απού λίγις μέρις τς απόλκαν όλους.

         -Και εδώ όταν ήρθε πώς τον αντίκρισες εσύ;

        -Μι φουσκαλιαζμένα τα πουδάργια. Απ’ τς παλιαρβύλις είχι φουσκάλις.

 

ΚΟΙΝΗ: Όταν οι Γερμανοί ήρθαν στη Σκοτίνα, κατασταλάξανε εδώ πέρα. Η γιαγιά μου κρύβονταν μέσα στα χαμόκλαδα. Ύστερα επέστρεψε και ο πατέρας μου από την Αλβανία. Μάης ήταν; δε θυμάμαι. Τους είχαν αιχμαλωτίσει, τους συλλάβανε πάνω στη Φλώρινα και τους κλείσανε σ’ ένα στρατόπεδο. Ορισμένοι από αυτούς το παίξανε ψύχραιμα μέσα στο στρατόπεδο. Προμηθεύτηκαν  ρούχα πολιτικής περιβολής. Οι Γερμανοί δυσκολεύονταν να διακρίνουν τους πολίτες από τους στρατιώτες. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, το κόλπο αυτό, πολλοί φύγανε από το στρατόπεδο.

Τους κλείσανε σε στρατόπεδο γιατί υπολόγισαν να τους χρησιμοποιούν για αγγαρείες. Αρπάξανε τα όπλα τους και τα πετάγανε μέσα στις λάσπες.

          -Άλλοι πατριώτες με τον πατέρα σου;

          -Ήταν ο Σέργιος Χρυσικός, ο Νικόλα Πινακάς και ο Νικόλας Τράντας. Όταν τους απέλυσαν, ξεκίνησαν να ‘ρθουν με τα πόδια. Μερικοί, που ξέφυγαν στα βουνά, κατέβηκαν με μουλάρια.

Εμείς τους ρωτούσαμε αν φάνηκε ο πατέρας μας και παίρναμε την απάντηση: «Βεβαίως, εκεί πάνω ήμασταν μαζί, αλλά στη συνέχεια τι γίνανε δεν ξέρουμε».

Αλλά ύστερα από λίγο καιρό απολύθηκαν όλοι.

-Και εδώ που ήρθε, πώς αντίκρυσες τον πατέρα σου;

-Με φουσκάλες στα πόδια. Τα παλιά άρβυλα προκαλούν 

 φουσκάλες.