Ιστορίες: Άγιος Παντελεήμονας

η φωτογραφία πάρθηκε από το κτήμα του Τάκη Κοτσιβού (Σκοτίνα)

Μετακίνηση του χωριού

Το καλοκαίρι του 1980 μου δίνει συνέντευξη ο Νίκος Μακρυβασίλης του Γεωργίου (βλέπε φωτογραφία) για τη μετακίνηση του χωριού από τον παλιό Παντελεήμονα στον Νέο. Το νέο χωριό κτίστηκε απέναντι από το ιστορικό Κάστρο του Πλαταμώνα. Ο αείμνηστος Νίκος (1914-1986) με ευδιάθετο αυθορμητισμό αφηγείται τη μετακίνηση του χωριού ακολουθώντας αυθεντικά τη σκέψη και το γλωσσικό ιδίωμα του τόπου.

Του 1956 είχαμι πανηγύρ’ στου χουριό. Ήρθι ι Τσακίρς, ι διευθυντής Νομαρχίας. Μαζιβτήκαμι του απόγιμα ιγώ κι του συμβούλιο (ήταν πρόεδρος της Κοινότητας ο Νίκος). Ικεί που χόριβι ι Γιώρς ι Μπουντόλας, έπισι κάτ’. «Τι έπαθι αυτός, τι έπαθι αυτος!». Του γκόπκι (του κόπηκε) τ’ άντιρου. Του μπχιάν (τον πιάνουν) απού κει. Δυο ξύλα, μια κουβέρτα, τουν βαν απάναθέ κι του μπάν στ’ Λάρσα.

-Με τι μέσο;

-Μι του τρένου. Μπιρδεύκι τ’ άντιρου. Δρόμουν δεν είχαμι.

-Θα φκιάσουμι του χουριό; Λέου του Τζακίρ’. «Θα του φκιάσουμι», λέει.

Φκιάσαμι μια επιτροπή. Υπουγράψαμι ο Διευθυντής Γεωργίας, ο δασάρχης, ιγώ κι πιντέξ άλλ’ νουμάτ’ ότι του χουριό παθαίν κατουλίσθηση. Βεβαίωσαν αυτοί. Έγραψαν γράμμα στου χουριό ότι ο Άγιος Παντελεήμων κάν κατολισθήσεις.

-Και ο νέος τόπος;

-Του μέρους ήταν κοινοτικό. Βοϊδουλίβαδου. Του φύλαγάμι. Κάθι Πάσχα του άνοιγάμι.

Μας λέει ι Νουμάρχης: «Έχιτι κανένα μέρος; Είνι πουλλά στρέμματα»; «Πώς δεν έχουμι. Οχτακόσια στρέμματα. «Θα φκιάσουμι χουριό»; «Θα φκιάσουμι».

Αρχίσαμι να κλαρίζουμι (να καθαρίζουμε την περιοχή).

-Δασάρχης;

-Νικόλαος Δουγάς. Γκάναμι τη δλειά (τελειώσαμε τη δουλειά) μι προσωπική εργασία. Η δλειά ξανασταματάει πέντε έξι μήνες. Πάνω ιγώ στου Νουμάρχη. Μι λέει: «Τι διάολο γίνιτι»;

Πίσου πάλι. Ξανακλαρίζουμι του μέρους (πάλι από την αρχή. Ξανά προσωπική εργασία για καθάρισμα του τοπίου).

-Ιντάξ’, ιγκρίθκι (εγκρίθηκε) του χουριό, λέει ι διευθυντής Νουμαρχίας. Ι μηχανικός ι Δημάσης κάν ένα σχέδιο. Του στέλνουμι στου Υπουργείο. Δε ντου ιγκρίν. Όρθιοι ζ τζ δρόμ’ (εμείς όρθιοι στους δρόμους, διαμαρτυρίες). Ξαναπίσου έξι μήνις το ‘κανι δίπλα, άλλου σχέδιου (άλλη καθυστέρηση έξι μηνών. Αλλάζει το σχέδιο, τοποθετεί το χωριό δίπλα στο πρώτο σχέδιο). Του έγκρινι του σχέδιου. "Τώρα θέλ’ παράδις του χουριό". Λέει ι διευθυντής τς Προυνοίας. "Έχου καμιά 800 χιλιάδις δραχμές. «Θα τα δώσουμι στου χουριό" (εγκρίνεται τελικά. Ο διευθυντής Προνοίας λέει: "Τώρα το χωριό έχει ανάγκη από οικονομική ενίσχυση. Διαθέτω γύρω στις 800 χιλιάδες δραχμές. Θα τα δώσουμε στο χωριό".

Καλά!

Βάν το Δημάσ’, κάν τη διανουμή. Προυτουδίκης ήταν ι Κόρδας, πουλύ καλός. Μοιράσαν τα οικόπιδα, ιντάξ’.

-Από χρήματα;

-Για λιφτά; Κάνουμι απού μια αίτηση κι λέμι ότι θα κάνουμι του χουριό δι’ εξόδων ατομικών. Όποιος θέλ’, ας φκιάσ’. Ιγκρίθκι (εγκρίθηκε). Η Πρόνοια έδουσι 800 χιλιάδις πρώτα τς άπουροι, τς πουλύτικνοι κι όσ’ είχαν σπίτια χαλασμένα. Πήραν καμιά είκουσι ανθρώπ’. Ένας εργολάβος δε ντα ‘φκιανι καλά (1965-66). (Μετά από έναν περίπου χρόνο αλλάζουν τα πράματα). Μι νέα γκυβέρνηση πάμι σ’ ν' Αθήνα μι του νέου συμβούλιο. Το παλιό του είχι απουλύσ’. Πήγαμι ικεί στου Μακαρέζου: «Απού πού είστι»; «Απού του Μπλαταμώνα». «Τι έχιτι»; «Κάνουμι συνοικισμό Αγίου Παντελεήμονος». «Πόσα λιφτά θέλτι»; «20-30 χιλιάδις το άτομο». «Σας φτάν 50 χιλιάδις; 200 οικουγένιις από 50 χιλιάδις=10 εκατομμύρια. Φτάν'». «Φτάν'».

Μας έδουσι 20 εκατομμύρια. Έτσ’ έγινι του χουριό.

ΕΙΚΟΝΕΣ