Τραγούδι: αγάπη

                      
1.      ΟΝΤΑΣ ΘΕΛΗΣ’ Η ΑΦΕΝΤΗΣ ΜΑΣ

(αργό επιτραπέζιο. Αρχινάνε οι γυναίκες και οι άντρες επαναλαμβάνουν)

            ΄Οντας θελήσ’ ι αφέντης μας

            να στρώσει τη νταβέρνα

            ν’ ιμένα βάζουν κιραστή

            να τους κιρνώ, να πίνουν.

            Κι απού του πυκνουκέρασμα

            κι απ’ τα ψιλά τραγούδια

            σειήστηκαν τα χέρια μου

            μη μπέσει του ποτήρι.

            Ουδί σι πέτρα βάρισι,

            ν’ ουδί σι λιθαράκι,

            μόν ‘ πάει ικεί κι  έπισι

            στης κυρ νουνάς τα χέργια.

            Κι η κυρ νουνά διέταξι

            να πάρουν το ποτήρι:

            “Ποιός είν’ αυτός που μας κιρνά!”.

2. ΜΗ Μ’ ΑΡΡΑΒΟΥΝΙΑΖΕΙΣ ΜΑΝΑ

                        (χορευτικό στα τρία)

            Μη μι’ αρρα, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα,

            μη μι’ αρραβουνιάζεις ‘ κόμα (2)

            ‘ κόμα ιτούτουν του χειμώνα.

                       

            ‘Κόμα ιτού, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα,

            ‘ κόμα ιτούτουν του χειμώνα (2)

            κι τουν άλλου παραπάνου.

            Κι τουν ά, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα,

            κι τουν άλλου παραπάνου (2)

            άντι βρε μανούλα μ’,

            να διαλέξου κι  να πάρου (2)

            της Γραμματικής τη γκόρη.

            Της Γραμμα, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα,

            της Γραμματικής τη γκόρη (2)

            γράμματα δε μπαραξέρει.

            Γράμματα, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα

            γράμματα δε μπαραξέρει (2)

            σα ντη μπάρου τη μαθαίνου.

           Σα ντη μπά, τζιάνου μ’ μωρ’ μάνα

            σα ντη μπάρου τη μαθαίνου (2)

            και του άλφα και του βήτα.

            Και του άλφα και του βήτα

            και τα μ’ σά τα πινακίδια.                

           

            3. ΚΑΤΣΙ ΝΟΥΝ’ ΑΚΟΜ' ΑΠΟΨΙ

Το ξεπροβόδισμα του κουμπάρου γίνεται κατά τα βαθιά χαράματα της επόμενης μέρας της Στέψης. Το χωριό σείεται απ’ τη ζωηράδα του τραγουδιού:

                       

            Κάτσι νούν’ ακόμ’ απόψι (κάθισε νουνέ ακόμα απόψε)

            κι αύριου πας μι του φιγγάρι.

            Τ’ άλουγό σου σιλουμένου

            στην τριανταφυλλιά διμένου.

            Πέντ’ αρνιά έχου ψημμένα

            κι άλλα πέντι σουγλιζμένα.

            ΄Εχου πέρδικις ψημμένις

            κι λαγόν μαγειρημένουν.

            Κινούργ’ αγάπη έπχιασα

            κι ακόμα δε ντη λόγιασα

            κι ο κόσμος μι κατηγορεί.

                       

            Κλάψτι ματάκια μ’ κλάψτι μι,

            ίσους κι μ’ απουλάψιτι

4. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΙ Μ’ ΚΟΚΚΙΝΟ

Τριανταφυλλάκι μ’ κόκκινο,

ζουμπίλι μου γαλάζιο

και κοριτσάκι ανύπαντρο.

Και κοριτσάκι ανύπαντρο,

μικρορραβωνιασμένο,

            θυμάσι πού φιλιόμασταν;

            Θυμάσι πού φιλιόμασταν

            στη λιμουνιά στη ρίζα

            κι βάλαμι δυό μάρτυροι,

τ’ άστρο κι το φιγγάρι. 

----------

Σημείωση: Σαν πηγή των τραγουδιών χρησιμοποιήθηκε το βιβλίο που ακολουθεί. Τα περισσότερα ακούγονται στη μικτή χορωδία του χωριού με επικεφαλής τον ξακουστό κλαρινίστα Μανόλη Παπαγεωργίου (Μακεδονικό Συγκρότημα Μακεδονίας στη δεκαετία του 1970). Στη χορωδία συμμετέχουν: α) Ελένη (Λέγκου) Παπαγεωργίου-Τράντα, β) Μαριγούλα Παπαγεωργίου-Δάμπλια, γ) Αριστούλα Μπιλιάγκα-Παπαγεωργίου, δ) Θωμάς Γερομιχαλός   ε) Μιχάλης Συντριβάνης..