πρόσωπα: Γιώργος Ζιώγας

Α. ΑΦΙΕΡΩΣΗ:       «Σήμιρα είνι τ’ Αϊ-Γιουργιού» (23.4.’18) κι εγώ σπεύδω  να 

αφιερώσω μέρος της ιστοσελίδας μου (παρούσα ανάρτηση) στον αείμνηστο φίλο μου Γιώργο Ζιώγα (1938-2004), συνεπή δάσκαλο (θεολόγος καθηγητής) με άρτια επιστημονική κατάρτιση.

Β. η ΑΦΟΡΜΗ: Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-ημερίδα στο ξενοδοχείο «Ορφέας» Σκοτίνας. Η ημερίδα οργανώθηκε με πρωτοβουλία της Κοινότητας Σκοτίνας και τη συνδρομή των  πολιτιστικών συλλόγων του χωριού. Σκοπός της ημερίδας ήταν να ακουστούν απόψεις για την επίλυση προβλημάτων της περιοχής. Από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η ιστορία και τα μνημεία του χωριού.  

Γ. ΑΦΗΓΗΣΗ. Ο αείμνηστος Γιώργος Ζιώγας, έδωσε σημασία στις ρίζες του χωριού. Ο ίδιος αφηγείται: «…Έτσι, όλοι μαζί ενωμένοι, έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να εξετάσουμε πιο καλά, με περισσότερη επιτυχία τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το χωριό. Το είχα παράπονο και καημό από πολλά χρόνια πριν να γίνει αυτή η σύναξη. Δεν ήθελα, όμως, να κάνω την πρόταση εγώ. Ήθελα να γίνει πρόταση από παράγοντες του χωριού. Η συνάντηση αυτή τελικά έγινε σήμερα και δίνω θερμά συγχαρητήρια στον πρόεδρο (Παντελής Κοκράνης), αν και δεν κατάφερε να φέρει όλο το κοινοτικό συμβούλιο. Θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει σύσσωμο το κοινοτικό συμβούλιο. Εν πάση περιπτώσει, ως αρχή, χαιρετίζω και συγχαίρω τον πρόεδρο  με όλο το συμβούλιο. Είναι μια αρχή που μας έδωσε την ευκαιρία να ακούσουμε πρωτόγνωρα πράγματα για τις ρίζες, τις ρίζες μας, για την ιστορία του χωριού μας.

Η έρευνα που  έκανε ο κ. Λευτέρης Καλιαμπός είναι επιστημονική, δεν είναι τυχαία. Δασολόγος του δασαρχείου Λαρίσης, ασχολείται και με άλλα επιστημονικά θέματα, ευρύτερου και επιστημονικότερου ενδιαφέροντος. Θέλω να

πιστεύω ότι οι απόψεις του είναι αληθινές και τεκμηριωμένες επιστημονικά. Ο κ. Καλιαμπός μας έδωσε τις πρώτες πληροφορίες για το χωριό μας, τις ρίζες μας, που όλοι τις αναζητούσαμε και δεν ξέραμε από πού ήρθαμε -ουρανοκατέβατοι είμαστε;- *

Θέλω να πω για την Παναγία, την εκκλησία της Άνω Σκοτίνας. Έκανα συζήτηση σε ένα επιστημονικό συνέδριο που έγινε στην Κατερίνη πριν 2-3 χρόνια. Ήταν παρόντες ο κ. Νίκος Δάμπλιας (δάσκαλος) και κάποιοι άλλοι από τη Σκοτίνα. Σ’ αυτό το τριήμερο συνέδριο συμμετείχαν καθηγητές πανεπιστημίου διαφόρων ειδικοτήτων. Ο λόγος για τα βυζαντινά μνημεία από ρωμαϊκής εποχής. Θα έλεγα μέχρι τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Με έκπληξη παρατήρησα ότι έγινε πολύς λόγος για τις ανασκαφές που γίνονται στο Κάστρο, και δικαιολογημένα. Αλλά δεν αναφέρθηκε τίποτα για την Άνω Σκοτίνα ή την Παναγία που έχουμε εκεί.

          Εξέφρασα την απορία μου για τα όστρακα και κεραμίδια του αγίου Παντελεήμονα και δεν αναφέρθηκε το χωριό Σκοτίνα. Στο οποίο βρίσκεται μια

εκκλησία που έχει παράδοση και ιστορία. Χτισμένη από το 1862 από έναν πατριάρχη που προέρχεται από αυτό το χωριό. Και δεν αναφέρθηκε καθόλου στις αγιογραφίες, στις εικόνες, στο ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες μεγάλης αρχαιολογικής αξίας που υπάρχουν στην εκκλησία, εκ των οποίων οι περισσότερες έχουν κλαπεί λόγω ελλείψεως ενδιαφέροντος. Δέστε τις τοιχογραφίες του Αγίου Αθανασίου που είναι κοντά στο χωριό, στο νεκροταφείο. Τις τοιχογραφίες του Χριστού. Έχω πληροφορίες από μια εργασία που έκανα ως φοιτητής, ότι αυτές είναι από τις αρχές του 17^ου αιώνα, να μην πω από του 16^ου.  

          Η κυρία  που προήδρευε με έπιασε ιδιαιτέρως σε ένα διάλειμμα και μου λέει: «κ. Ζιώγα, έχετε δίκιο, Θα τα κάνουμε αργότερα».

Ο Λευτέρης υποστήριξε την ύπαρξη κάποιου χωριού εκεί στο "Χριστό" κατά τον καιρό που οι Σκοτινιώτες ήρθαν στον Όλυμπο. Πρέπει να υπήρχε, αν λάβουμε υπόψη μας τα ερείπια που υπάρχουν στις Κότρες, στο «Χριστό» και τα

Μνημόργια.  Στα οποία Μνημόργια εγώ κάποτε έκαμα ανασκαφές, φοιτητής ων. Και ο κ. Παπαζιώγας, που είναι τώρα καθηγητής της ιατρικής σχολής στη Θεσσαλονίκη, ήταν φοιτητής τότε.  Σκάψαμε και βρήκαμε τάφους και οστά, τα οποία στείλαμε στο Πανεπιστήμιο για να τα εξετάσουν».

----------

* η εργασία του Λευτέρη είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα μου (13.11.14) με  τίτλο «Σκοτίνα Αντιχασίων-έρευνα»

Δ. ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ: 1. Στενή μου παρέα ήταν ο Γιώργος. Ζήσαμε μαζί (παιδιόθεν μέχρις εσχάτων).  Γνώρισα όλη του την ιδιοσυγκρασία. Η συμπεριφορά του ήταν ανθρώπινη, αρχοντική. Ο λόγος καθαρός, σαφής. Χαρακτηρίζονταν από πείσμα στη δουλειά. Στον κοινωνικό περίγυρο  αυστηρός και δίκαιος. Στην εξωτερική περιβολή άψογος. Στα ραντεβού συνεπέστατος.

2. Του άρεσε η υμνολογία της Εκκλησίας. Το μόνιμο παράπονο που το εξέφραζε τακτικά ήταν η φωνή του. Τον κατέτρωγε ο καημός «του ψάλλειν». Μου έλεγε συχνά: «αρά, Καλιαμπέ, δώσε και σε μένα ένα μέρος της φωνής σου».

3. Πρωτομαγιά του 2004. Συνεννοηθήκαμε να γιορτάσουμε μαζί στην εξοχή. Να απολαύσουμε τα γλαφυρά τοπία μιας άλλης πλευράς της Μακεδονίας (Νυμφαίο, Έδεσσα).

4. Δεκαπενταύγουστος 2004. «Μια μέρα τς Παναγίας», ενώ εμείς πανηγυρίζαμε στη Σκοτίνα, εκείνος προτίμησε την «απαρχήν άλλης βιοτής» ντυμένος με την «ευπρέπειαν της αφθαρσίας», δηλαδή την ωραιότητα της αθανασίας*. Μας αποχαιρέτησε. Αναπάντεχα «έφυγε».

Αιωνία του η μνήμη.

----------

* από τις Καταβασίες του Πάσχα, ζ’ ωδή. 

ΕΙΚΟΝΕΣ:

Φωτογραφίες στο Νυμφαίο (Πρωτομαγιά 2004).

Από αριστερά: Γιάννης Καλιαμπός, Γιώργος Ζιώγας, Μαίρη 

(σύζυγος του Γιώργου), Δήμητρα (σύζυγος του Γιάννη)

 

Λευτέρης 2018

                               
                 Λευτέρης Καλιαμπός, καθηγητής των ΤΕΙ. Ασχολήθηκε με: 
                 1. την   έρευνα (ρίζες του χωριού), 2. ιστορία και αρχαιολογία 
                 και 3. θέματα φυσικής που αφορούν τον Αϊνστάιν 
                 (βλ. Google, α) ερασιτέχνες της επιστήμης, β) Lefteris Kaliampos, Wiki).