Ιστορίες γερόντων: Πόλεμος στην Αλβανία

 

                      Σέδες-Μοράβας

28 Οκτωβρίου 1940. Η επιστράτευση βρίσκει τον Απόστολο Δαδάτση (πεθερό μου ) στο χωράφι (στο Σέδες-Θέρμη). Σε σχετική συνέντευξη ο Απόστολος εξιστορεί τη διαδρομή της επιχείρησης από Σέδες μέχρι Μοράβα. Η συνέντευξη δόθηκε τον Ιούλιο του 1983 στα Φλογητά Χαλκιδικής. Από όλη την κουβέντα σταχυολογώ μερικά αποσπάσματα:

          Πήγηνα για όργωμα. Μάλλον για σπαρμό. Γυρνώντας, πήγα στην πλατεία (Σέδες-Θέρμη), βλέπω το χωροφύλακα, μoυ λέει:

          -Για πού, ώρα καλή; Επιστράτευση έχουμε.

          ΄Ωρα ήταν 7.30. Πρωί-πρωί μέρα δευτέρα. Ο χωροφύλαξ μι βλέπ’ κι μι λέει:

          -Πήγηνι, άφσι του κάρου κι φέρι του άλουγου ιδώ πέρα κι σύρι στην επιτροπή ταξινομήσεως.

          Ο χωροφύλαξ ήταν Κρητικός (Τάσιος). «Να παρουσιαστείς στο κέντρο επιστρατεύσεως του Πανοράματος».

          Καμιά 30 παιδιά, μικρής ηλικίας πήγαμι ικεί. Μας έδουκαν ρούχα. Στρατιώτ’ ντυθήκαμι. Ο πρόεδρος της Καμπτσίδας μι γνουρίιζ’. Κεφαλάς, αλλ’ ήταν και αξιωματικός, υπολοχαγός. Μι λέει:

          -Πού, ωρέ Σιδιώτ’; ΄Ελα ‘δώ μαζί μ’.

          Τα πολιτικά τα ρούχα τα ‘δωσα σ’ ένα πιδί γνωστό να τα πάει στου σπίτ’. Η Κατίνα (σύζυγος) δεν ήταν ικεί. Είχι κατέβ’ στη μάνα τς. Σ’ τ’ Σαλουνίκ’. Είχι του Θανάσ’ ένα μηνώ.

          -΄Ελα μαζί μ’, μωρέ, έλα μαζί μου. Θα τους φάμι τους κιαρατάδις.

          Αυτός ήταν στο λόχο στρατηγείου, στο  509, πίσω στους στρατώνες, στη Σαλουνίκ’, στο 3ο Σώμα. Μι λέει «θα είσι συσσιτιάρχης» 

          -Καλά, του λέω, θα είμαι.

          Στήνουμι τα καζάνια κι μου λέει: «΄Ολοι πάμι για ένα σκοπό. Πάρι 4 καζάνια. Θα τους φάμι τους κιαρατάδις. Μας κηρύξανι τουν πόλιμου».

          -Κύρ’ λοχαγέ, πόσους μαγείρ’ να πάρου;

          -3 -4 να σι βοηθάν. Και 2 μουλάργια, 2 ημίονοι.

          Μόλις φτάνουμι στην Αριστοτέλους, βου...αρχίσαν  τ’ αεροπλάνα. Κι του ένα του μουλάρ’ ήταν σαν τριλούτσικου λίγου. Αρχίζ’ να πηδάει, λοιπόν. Κι πέφτουν τα καζάνια κάτω.

          Από το Βαρδάρ’ πηγαίνουμε στον παλιό Σταθμό, σκόρπιοι, έτσ’, γιατί βαρούσαν τ’ αεροπλάνα. Ρίξαν κι ένα αεροπλάνο. Στο Λαγκαδά έπισι. Τέλος πάντων. Μας βάλαν σε κάτ’ βαγόνια που ήταν από κάρβουνα. Από πίσω είχι βαγόν’ για τα μουλάρια. Το απόγεμα ήμασταν στη Βέροια. Φορτώνουμε στη Βέροια κι από ‘κεί στην Καστανιά. Μι λέει: «Θα βάλς 3 καζάνια μακαρόνια».

          Φτάνουμε στα Κοίλα, έξω από την Κοζάνη. Ο υπολοχαγός είπε: «Φυλάξτε τα καζάνια, να μήν έρθει καμιά φάλαγγα και μας τα πάρει».

          Βραδινές ώρες. Το πρωί δεν μαγειρέψαμε. Το βράδυ, κατά τις 10 φτάσαμε στη Σιάτιστα. Παν απ’ τη Σιάτιστα είχι κάτ’ εξοχικά. Το πρωί νωρίς, φτάσαμε στα Γρεβενά. Ξηροφάι. Από ‘κεί μας πιάνει βροχή στα Γρεβενά. Από τα Γρεβενά στο Δοτσικό. Εκεί βρήκαμε μια γέφυρα και μια βρύσ’ καμάρα. Βρήκαμε εκεί το ιππικό Λαρίσης. Σηκωνόμαστε πρωί. Δε μπορούσες να βάλεις να μαγειρέψεις. Ένα τσιάι κάναμε. Δυο καζάνια με τσιάι.

          ΄Υστιρα από κεί, από τη Σαμαρίνα, πίσω στα Γρεβενά. ΄Ηρθε το 2ο Λαρίσης. Από ‘κεί στη Νεάπολη. Καθίσαμε μια βραδιά εκεί. Στήσαμε καζάνι, πατάτες. Βλέπω, κι ένας άλλος λοχαγός Μάντζιαρης. Τον συτιστή τον λέγαν Δημήτρης Αναστασιάδης, λοχίας. Στη Νεάπολη ξεκουραστήκαμε. Πέρασαν από ‘κεί τ’ αεροπλάνα και μεις μέσα στα πουρνάρια.

          -Τι θα κάνουμε Δαδάτση;

          -Τι θα κάνουμε, ούτε ‘δώ θα ξαπλώσουμε. Μαζί μας ήταν ο διοικητής της 113 μεραρχίας Τσίπουρας (πρώτη βδομάδα).

          Από ‘κεί, στο ΄Αργος Ορεστικό κι από ‘κεί περνάμε στη Φτεριά. Στη κάτω Φτεριά. Βάλαμε καζάν’. Κάναμε διανομή το συσσίτιο. Περνάει ένα αεροπλάνο και πετούσε βόμβες δεξιά κι αριστερά. Και πέφτει μία στα 300 μέτρα. Αλλά έπεσε μέσα σε μια χαραδρούλα και τράνταξε τον τόπο όλον. Και φύγαμε, αλλά κάτ’ αέρια ήρθαν. Ιγώ έχασα την καραβάνα.  Η δικιά μου καραβάνα έγραφε Α.Δ. (=Απόστολος Δαδάτσης). ΄Ενας άλλος Δ. Α. (=Δημήτριος Αυγολούδης, από τη Χαλκιδική). Από μακριά βλέπω έναν που φώναζε:

          -Δαδάτση, να η καραβάνα σ’. 

          Εκεί πέρα έπεσαν και άλλες οβίδες. ΄Ενας φαντάρος σκοτώθηκε. Βλέπουμε, φέρνουν έναν νεκρό, έναν σκοτωμένο. Και τον πήγαιναν με τη σημαία στην εκκλησιά. Δυο γριούλες λέγαν, ότι είναι από τα Γρεβενά. Ο παπάς διάβαζε και οι γριούλες έκλεγαν: “Ω, γιάβρου μ’, πιδούλι μ’...Μητέρα κεν ιδώ, πατέρας κεν ιδώ” (ποντιακή προφορά “μάνα δεν είν’ εδώ...”). Κι ο παπάς έλεγε: “Κι εγώ παπαδία πα κι έχω” (=κι εγώ δεν έχω παπαδιά). Μια οβίδα σκότωσε την παπαδιά.

          Το βράδυ φύγαμε για την άνω Φτεριά. Καθίσαμε νύχτα. Κυριακή. Απέναντι στο Μοράβα οροσειρά. Αρχίζουν μπάμπα μπούμπα, πανζουρλισμός. Την άλλη μέρα πάμε σ’ ένα χωριαδάκι. Ταγματάρχης Μαντούβαλος. Επισήμανε με τα κυάλια. Αντικρυ Ιταλοί. Δίνει εντολή να επιτεθεί η πυροβολαρχία. 30 % δε μείναν. Μαζί και ο ταγματάρχης. Κι ένα παιδί ήρθε στο μαγειρείο  κι λέει:

          -Ωρέ, λύσιαξε αυτός ο Μαντούβαλος. Πήρε και το λοχαγό Αποστολίδη: «Εδώ βρέ βάρα. Εδώ το κέντρο του μετώπου».

          Κι από έναν λοχία αρπάζ’ το όπλο, κι άρχισε με το μάνιχερ να πυροβολεί. Νευρικός ήταν. Τα 2/3 του συντάγματος παν, σκοτώθκαν. Αυτός τραυματιστηκε και τον πήραν οι Ιταλοί και τον πήγαν στην Ιταλία. ΄Υστερα μαθεύτηκε -στην Κλεισούρα. Η μάχη γίνονταν στην οροσειρά του Μοράβα.

---------- 

ΕΙΚΟΝΕΣ

                                                           (1907-1991)

                             Η φωτογραφία από το ατομικό ασφαλιστικό βιβλιάριο

                                                    του Αποστόλου Δαδάτση

                                         Αικατερίνη, σύζυγος του Αποστόλου, 

                                            το γένος Ευαγγέλου1915-1992

                                                        Ο γάμος έγινε το 1938

Έθιμα: 4η Καστανογιορτή Σκοτίνας

Λένε ότι «ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής». Κι όταν κάποιος χορεύει, δε χορεύουν τα πόδια. Χορεύει η ψυχή.

Στις 15 Οκτωβρίου 2016 τα κάστανα της Σκοτίνας γιορτάστηκαν σε κλίμα απέραντης κοσμοσυρροής. Η επιτυχία οφείλεται στο έργο που επιτελούν οι σύλλογοι του χωριού α) "Πνευματική Κίνηση Σκοτίνας και β) "Σύνδεσμος Εθελοντών Νέων Φίλων Σκοτίνας". (Στην πλαϊνή φωτογραφία ο Θανάσης Αναγνώστου, η ψυχή του Χορευτικού του χωριού). Από όσα άκουσα και μαγνητοφώνησα σταχυολογώ αυτά που ακολουθούν:

Είπαν:

1. Όλγα Στύλου, πρόεδρος του συλλόγου «Πνευματική Κίνηση Σκοτίνας: «Σας έχουμε ετοιμάσει ένα ωραίο πρόγραμμα με πέντε χορευτικά από όλη τη  Ελλάδα.

Ευχαριστούμε τα παιδιά που μας συντροφεύουν, τον Παρθενίδη Δημήτριο (κιθάρα) και την Καραγιαννίδου Ελένη (ακορντεόν). 

 
2. Κώστας Γανωτής, πρόεδρος του Συνδέσμου Εθελοντών Νέων-φίλων-Σκοτίνας: Ευχαριστούμε α) όλους τους χορευτικούς ομίλους, ντόπιους και ξένους, β) όσους βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα αυτή η οργάνωση, γ) την  EURO τηλεόραση (επικεφαλής  Άννη Κωνσταντινίδου που βρίσκεται μαζί μας).

Διευκρίνιση: στο καζάνι με τα κάστανα ο Κώστας Δ. Κοκράνης.

    Η παρουσία του ακορντεόν και κιθάρας ωφέλησαν διπλά την ομήγυρη: α) κάλυψαν το κενό δυο ωρών (5-7 μ.μ.) και β) ακούστηκαν ωραίες μελωδικές επιτυχίες. Έπαινος ταιριάζει στους καλλιτέχνες.

   

3. Αθανάσιος Στύλος, πρόεδρος Σκοτίνας: Με την ευκαιρία της αποψινής γιορτής θέλω να σας ανακοινώσω ένα ευχάριστο γεγονός για το χωριό μας. Το έργο προς την Άνω Σκοτίνα θα ολοκληρωθεί. Μετά, βεβαίως, από έγγραφο δικό μου που κάναμε προς την Περιφέρεια και το Δήμο Δίου-Ολύμπου. Ανταποκρίθηκε ο κ. Δήμαρχος και η κ. Μαυρίδου, αντιπεριφερειάρχης και μας υποσχέθηκαν ότι εντός ολίγων μηνών το έργο

θα ολοκληρωθεί. Έτσι, ο καλός δρόμος θα διευκολύνει τους καστανοπαραγωγούς του χωριού. Στο έγγραφό μας γράφουμε ότι ζητούμε και 15 φωτιστικά για την Άνω Σκοτίνα για να φαίνεται το χωριό μας, όπως φαίνονται και τα γύρω χωριά.

             Ο δρόμος από την Κάτω (ακατνή) μέχρι την Άνω (απαλνή) Σκοτίνα

 

Στο πλάνο διακρίνεται ο δρόμος, του οποίου οι εργασίες θα ολοκληρωθούν, σύμφωνα με όσα ο πρόεδρος της Σκοτίνας υποστηρίζει. Και από τις δυο μεριές του δρόμου απλώνονται τα κασταναριά. Αναφέρω τα τοπωνύμια που βρίσκονται εκατέρωθεν του δρόμου: Παναϊά, από όπου ξεκινάει ο δρόμος, Νέραντζες, μπαΐρ τ' Μαρνέλα, ίσιωμα,  Αμπέλια, "Ιλάτ' τ' Τράντα", ρέμα Κατσίκα, Κουλιούμπα, Γούρνες ακατνές,  "Κφάλις" (Κουφάλες), Γούρνες απαλνές, Σταυρός τ' Καραλή, βρύση Απουλιανίτκ', λάκκος Τσεκούρα, Κατράν', Ίσιωμα τ' Παπαμίχ', Καρόπλα, Μοίρα, όπου καταλήγει ο δρόμος. Η καταγραφή των τοποθεσιών ακαλουθεί την πορεία του δρόμου (αρχή η Παναϊά (Κάτω Σκοτίνα) και τέλος τη Μοίρα (Άνω Σκοτίνα).
----------
Σημείωση: Ο Κασιμίδης Ιωάννης, εκπρόσωπος του συλλόγου Κατερίνης «Παναγία Σουμελά», τόνισε προς το πλήθος: «εμείς από τέτοιες παρουσίες παίρνουμε δύναμη, γιατί ακούμε, ζούμε, βλέπουμε, θαυμάζουμε βήματα ελληνικά. Λόγο ελληνικό, χρώμα ελληνικό, μουσική ελληνική. Από κάθε τόπο, από κάθε γωνιά ελληνική, όπου πηγαίνουμε. Βλέπουμε την πολυχρωμία, που είναι η δύναμή μας και ταυτότητά μας».

 ---------- 

ΕΙΚΟΝΕΣ

                                 
                                   Δεν χορεύουν τα πόδια. Χορεύει η ψυχή

                  Ο πρώτος στο χορό φανερώνει τη λεβεντιά της ελληνικής ψυχής
  

                             Τραγούδι και μουσική  ζωντανεύουν την ορχήστρα. 
                             Επικεφαλής ο Μανόλης Τσιαπάρης (κλαρίνο)

Οι τοπικές αρχές δίνουν το "παρών": Δήμαρχος Δίου-Ολύμπου Κ. Δημόπουλος, αντιδήμαρχοι Γ. Ζτάνης, Δ. Φώλλιος, ο πρόερος του Δημ. συμβουλίου Α. Γαλάνης, ο αναπληρωτής δημάρχου Ν. Λάππας, η δημ. σύμβουλος Ε. Σαλιώρα, ο διευθυντής του δημ. συμβουλίου Ν. Λιόλιος και, φυσικά, ο πόεδρος Σκοτίνας Θανάσης Στύλος (στα δεξιά).
        

Άνθρωποι από τα γύρω χωριά "παίρνουν θέση"

Απλόχωρη η αυλή του δημοτικού Σχολείου Σκοτίνας

Εκκλησία και δημοτικοί άρχοντες συμμετέχουν στη γιορτή

Διακρίνονται οι Ρούλα Γερομιχαλού-Δάμπλια

 και Θωμάς Γερομιχαλός-Καραμπίνας

Οι πρόεδροι των δυο συλλόγων του χωριού Όλγα Στύλου και Κώστας Γανωτής

αγωνιούν για την έκβαση του εορτασμού

Τα κάστανα φέρνουν κι άλλα καλά! Ανταμώνουν συγγενείς. 

Εδώ η Δήμητρα Καλιαμπού και ο Νίκος Γερομιχαλός

Ο Ηλίας Πινακάς, ταξιτζής. Άφησε το τιμόνι, προτίμησε το κάστανο. 

Παράπλευρα το καλλιτεχνικό έργο (ξυλόγλυπτα) του Κώστα 

Χρυσικού. Η μάνα του Αναστασία προετοίμασε τα γλυκά. 

Τώρα προσέχει τα ξυλόγλυπτα.

Ο Θανάσης Καλαμάρας-Καϊάκας χαίρεται τόσο 

για την Καστανογιορτή, όσο και για τα εγγόνια που θα μπούν στο χορό

Πίσω από τη Δήμητρα διακρίνεται η Τασούλα "τ' παπά Γιώρ" Μπιλιάγκα. 

Στα αριστερά της ο σύζυγος Δημήτρης Καραΐσκος

Ο Νίκος και ο Γιάννης από τη Βασίλα κατέβηκαν 

"στουν Αγιώρ" για να απολαύσουν "τς παπαδούλις"

Η Γραμματή Δάμπλια-Μητσιάνη με τις φίλες της Βάσω, Ελένη και

Ο Απόστολος Δ. Μαρνέλας βγαίνει οικογενειακώς στο σεργιάνι

Η προθυμία και επιθυμία βοηθάνε τον κοινό σκοπό

Ο εθελοντισμός εξαρτάται από το μέγεθος και βάθος της καρδιάς

Η παπαδούλα συνοδεύεται από πορτοκαλάδα

Ο χορός των παιδιών αποτελεί ηθική υποχρέωση του γονιού

Γλυκά κάστανου Σκοτίνας

Μπροστά μας η τέχνη του Κώστα Χρυσικού

ιερατείο: παπά Μιχάλης Βλέτσης

 

Το καλοκαίρι του 2005 επισκέπτομαι τον παπά Μιχάλη Βλέτση στο σπίτι του. Ο σεβάσμιος λευίτης διαμένει στη γενέτειρά του Σκοτίνα διανύοντας τον συνταξιοδοτικό χρόνο. Γνωρίζουμε ότι στα νιάτα του ήταν ταπεινός (γεννήθηκε το 1929 στην Άνω Σκοτίνα του Κάτω Ολύμπου από τους γονείς Κωνσταντίνο και Καλλιόπη). Ο βίος του κύλισε, ως λαϊκός στην ποιμενική ζωή, ως κληρικός στην ποιμαντική. Σήμερα ήρεμος, μειλίχιος, πράος. Μέλημά του να φανεί -όσο γίνεται- χρήσιμος στην κοινωνία. Του εκμυστηρεύτηκα ότι επιθυμώ διακαώς να εκμαιεύσω λίγες πληροφορίες για την ιερατική του σταδιοδρομία.

  

1. λαϊκός. -Παπά Μιχάλη, θα ήθελα να αναφερθούμε για λίγο στο θέμα της καταγωγής σου.

          -Η καταγωγή των γονέων μας είναι από τα Χάσια*. Παππούς ήταν ο Κώστας. Το όνομα (Βλέτσης) το πήραν από το "Μπλιάτσκας". Ικεί που φάγανε είπε μια κουβέντα: «ι  μπλιάτσκας τρώει καλά». Στα Χάσια. είχαν άλλο επώνυμο. Κι απ' το μπλιάτσκας έγινε Μπλέτσιος, Βλέτσης. Ο Κώστας άφησε το Γεώργιο, αλλά και μια αδερφή στην Καρυά παντρεμένη. Οι Πινακαίοι πρέπει να είχαν μια αδερφή του Γιώργου Βλέτση. (Γι’ αυτό οι Πινακαίοι λέγονται και Μπλιτσαίοι. Δώσανε την αδερφή στο Μήτρο Πινακά).

          -Τι θυμάσαι από την παιδική ηλικία;

          -Βοσκούσα τα πρόβατα και διάβαζα βιβλία , «βίοι των αγίων». Εδώ στην κάτω Σκοτίνα (κατοικούσαμε το χειμώνα) και το καλοκαίρι βγαίναμε επάνω (στην Άνω Σκοτίνα).

          -Σχολείο;

          -Το δημοτικό το ‘βγαλα, δε ντο ‘βγαλα. Στην απαλνή Σκοτίνα πήγα μέχρι την τρίτη τάξη στο θείο μου το δάσκαλο τον Βλέτση. Όταν κατεβήκαμε κάτω πήγα στο Θωμά τον Παραμύθα. Πολλά παιδιά δεν το  βγάλαμε, μας έπιασε πόλεμος. Μέχρι την πέμπτη τάξη. Μετά πήγα σ' ένα νυχτερινό και πήρα ένα αποδεικτικό από το δάσκαλο Μασούρα από που κατάγονταν από την την Καλλιπεύκη. Πρέπει να το πήρα αυτό μετά το '50.

2. κληρικός: -Τελικά εσύ πώς το αποφάσισες να χειροτονηθείς;      

          -Επιστρέψαμε στο χωριό το '50 (επαναπατρισμός). Το '59 προς το '60 παντρεύτηκα την Ελένη του παπά Λεωνίδα Οικονόμου. Σύμπτωση είχε βγει ένας νόμος το '70 να γίνονται ιερείς με μειωμένα προσόντα. Εγώ του ‘χα στο νου μου. Ρωτούσα κι από πριν. Στη Θεσσαλονίκη πήγαινα στις εκκλησίες και μου ‘λιγαν: «Εδώ μην ψάχνεις. Πρέπ' να είναι στα παραμεθόρια». Μια μέρα ανταμώνω τον παπά Διονύση Κουκουσά. Με βοήθησε να βρω δουλειά σ' ένα εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη, στο κεραμοποιείο του Φιλίππου, στο νέο Κορδελιό. Ο παπά Διονύσης υπηρετούσε στη Μεταμόρφωση του Κορδελιού. Μου συνέστησε να πάω στο Κιλκίς.

          Ένα πρωί πηγαίνω στο Κιλκίς. Πάω στα γραφεία, μου λέει ένας:

          -Ο κύριος τι θέλει;

          -Είμαι υποψήφιος ιερέας. Κι έμαθα ότι ...

          -Κύριε Μιχάλη, μου λέει. Είναι ο νόμος πράγματι, αλλά ο Σεβασμιότατος έχει κακή πείρα από τους ξένους. Τους χειροτονεί κι αυτοί φεύγουν.

          -Ποιός δεσπότης ήταν;

          -Ήταν ο Χαρίτων. "Έρχονται ξένοι, τους χειροτονεί και μετά από λίγα χρόνια ζητούν να φύγουν". Ενώ αυτοί θέλουν να μείνουν εκεί οι ιερείς. "Έρχονται άνθρωποι μουσικοί, ικανοί και δεν τους δέχεται. Προτιμάει τους ντόπιους".

          -Ε, τότες, πάτερ, λέω, εγώ να φύγω.

          -Μου λέει: "Περίμενε λίγο, ο δεσπότης σε λίγο θα κατεβεί"**.

          Δεν έφυγα. Σε κάνα δεκάλεπτο κατέβηκε ο δεσπότης. Του μίλησε ο αρχιερατικός: "Δέσποτα, ο κύριος θέλει να γίνει παπάς και είναι από τα μέρη της Κατερίνης".

          -Α, λέει ο δεσπότης. Έλα μέσα.

          Πήγα εγώ μέσα, κάθισα. Μ' έκανε κάτ' ερωτήσεις. "Κοίταξε, λέει, πήγαινε στο Γιάννη το θεολόγο.".

          Πήγα στο γραφείο μέσα, μου λέει ο θεολόγος:

          -Από πού είσαι;

          -Από τη Σκοτίνα.

          -Θα φέρεις εκείνο, εκείνο, εκείνο.

          Μόλις άκουσα εγώ έτσι, κατάλαβα ότι έγινα δεκτός. Και μου ζήτησαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων.  

          -Σε κράτησαν πολύ καιρό;

          -Ίσως και μήνα. Ήταν αυτός ο θεολόγος (Αλτίκης***) κι ένας άλλος ψάλτης, Κώστα τον φώναζαν. Κι είναι και τώρα ψάλτης στη Μητρόπολη, στη Μεταμόρφωση Κιλκισίου. Διάκος χειροτονήθηκα  στο Λόφο, στον άγιο Γεώργιο επάνω την ημέρα της Αναλήψεως, στις 4 Ιουνίου 1970 και στις 27 του ίδιου μήνα με χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η χειροτονία μου έγινε στη Μητρόπολη για την ενορία Μονολίθι. Εκεί έμεινα 5 χρόνια. Το δεύτερο χωριό ήταν ο Ακρίτας. Εκεί έμεινα άλλα 13 χρόνια. Επί  Αμβροσίου παίρνω απολυτήριο για την Επανομή, στην Παναγία. Εκεί έμεινα ενάμισι χρόνο. Από εκεί πήγα στη Βέροια, στα Καβάσιλα.  Κάθισα εκεί κάπου 11 χρόνια, συμπλήρωσα και από εκεί πήρα σύνταξη.

3. απόμαχος. Ο παπά Μιχάλης ως συνταξιούχος δαπανά τον χρόνο και το ελάχιστο «βαλάντιο» σε εκκλησιαστικό έργο. Αυτό αποδεικνύεται από τα παρακάτω:

α. αίθουσα ναού. Την Κυριακή της 24ης Οκτωβρίου 2010 έγιναν τα εγκαίνια της αίθουσας τελετών του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου Σκοτίνας. Η αίθουσα κτίστηκε με δαπάνες του συνταξιούχου παπά Μιχάλη Βλέτση. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Αγαθόνικος με θερμά λόγια εξέφρασε τον έπαινο προς τον δωρητή του έργου και τόνισε τη σημασία της λαμπρής χειρονομίας του ιερέα. Στη συνέχεια ο παπά Μιχάλης απευθύνθηκε στο συγκεντρωμένο πλήθος και με βαθιά συγκίνηση τόνισε τα εξής:

«Με την ευλογία σας, Σεβασμιώτατε, ας μου επιτραπεί να απευθύνω ένα λιτό, απλό χαιρετισμό στην εκλεκτή τούτη ομήγυρη.

Αγαπητοί,

          Ο θεός θέλησε να κρύβω μέσα μου ένα βαθύ πόθο, να προσφέρω, εγώ ο ελάχιστος, κάτι ωφέλιμο στη μικρή κοινωνία της Σκοτίνας. Το αποτέλεσμα το βλέπετε.

         

Στην πράξη αυτή οδηγήθηκα από μεγάλο καημό για ανάμνηση της πολύ αγαπημένης μου πρεσβυτέρας Ελένης (1931-2001) και όλων των συγγενικών προσώπων που έφυγαν από τη ζωή αυτή και πορεύτηκαν στους ουρανούς.

          Γνωρίζω την έντονη θρησκευτική ευλάβεια των συμπατριωτών μου. Τους συγχαίρω και τους ευγνωμονώ για κάθε τους συνδρομή. Τους παρακαλώ, όταν τελούν  μνημόσυνο των προσφιλών συγγενών και φίλων, να κάνουν καλή χρήση της αίθουσας. Να ακούνε τον εκάστοτε εφημέριο της ενορίας -τώρα τον παπά Λευτέρη- και τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους του ναού. Έτσι θα χαίρονται οι αδελφοί μας νεκροί, έτσι θα επωφελούνται και οι εδώ ζωντανοί.

Σεβασμιώτατε,

          Εύχεσθε προκοπή και ό, τι καλό στο ταπεινό τούτο έργο».

β. φωτογραφικό υλικό.

                                              Αγιασμός: κύρια πρόσωπα από αριστερά: 

                      σεβ. κ. Αγαθόνικος, π. Μιχαήλ Βλέτσης, π. Λευτέρης Βαστάζος

Πίσω από τον παπά Μιχάλη διακρίνεται ο αδερφός του Τάκης. Η φωτογραφία είναι βγαλμένη στον "Πλάτανο", δηλαδή στην πλατεία της Άνω Σκοτίνας, όπου η εκκλησία "Κοίμηση της Θεοτόκου".

----------

* προφανώς θα εννοεί τα Αντιχάσια, όπου τα ερείπια του παλιού χωριού «Σκοτίνα», (βλέπε ανάρτηση 13.11.14).

** το γραφεία του δεσπότη βρισκότανε στον επάνω όροφο. Τα χωριά της παραμεθορίου θέλανε ιερείς. Γι’ αυτό και η Μητρόπολη  φέρθηκε μπόσικα στον Παπά Μιχάλη.

*** γνωστός μου συνάδελφος από τα φοιτητικά μας χρόνια (γύρω στο 1960).

Πλησιέστεροι συγγενείς του παπά Μιχάλη (γενεαλογικό δέντρο)

Κώστας, παιδιά του:

1. Γιώργος
2. στην Καρυά ;

Παιδιά του Γιώργου:

Α. Νικολής, σύζυγος Τασιώ, κόρη Ιω. Μητσιάνη-Γουρνάρ’                      

Β. Αθανάσιος, αναγνώστης, δάσκαλος, σ. Μπουλιώ Παραμύθα             

Γ. Κώτσιος, σ. Καλλιόπα Γιρμπχαλού -Γερομιχαλού-Τρεύλα         

Δ. «Κουρίτσ’ Κουμουρτζάτκου»

Α. παιδιά του Νικολή:    

1. Δημητρούλου, σ. Διονύσης Πολυχρός-Μητσιάνης. 

2. Καλούδα, σ. Ιωάννης. Καραλής    

3. Κωσταντής (1922-2010), σ. Λέγκου Β. Κουκουσά.

          παιδιά του Κωσταντή:  

          α. Τασούλα

          β. Μαρία

          γ. Νίκος

         

4. Γιώργος  (1927-2012), σ. Αθηνά Β. Γερομιχαλού-Τσιόμη

          παιδιά του Γιώργου:

          α. Γιάννης

          β. Ελένη

          γ. Νίκος

δ. Χαρίκλεια

 

5. Γιάννης, (1930-2014), σ. Πηνελόπη Θεοχ. Καλαμάρα-Καϊάκα

          παιδιά του Γιάννη:

          α. Νίκος

          β. Χάρης

          γ. Ευτυχία

           

6. Νάσιος, (1934-1084) σ. Καλούδα Ιω. Γκάρα

          παιδιά του Νάσιου:

          α. Νίκος

          β. Γιάννης

          γ. Τασούλα

         

7. Γραμματή, σ. Αντώνης Μπαρμπούτας από Λεπτοκαρυά

Β. παιδιά του Αθανασίου

1. Σοφία, σ. Δημήτριος (Μήτρος) Νικολός

2. Γιώργος, πέθανε νέος

3. Διονύσης, δάσκαλος, σ. από Λιτόχωρο

4. Βασίλης, ιερέας θεολόγος, σ. από Θεσσαλονίκη

5. Βικτωρία-Μπιτόρου, σ. Μιχάλης Ν. Γερομιχαλός

6. Πολυξένη, σ. Δημήτριος (Μήτρος) Νικολός

7. Κατίνα, σ. (1929-2016), σ. Κώτσιος Μ. Πολυχρός.

8. Μήτσιος, (1931-2016), σ. Καλλιόπα Θεοχ. Καρκαφίρη-Σουγκαρέλα

9. Λευτέρης, (1935-), φιλόλογος, σ, εκτός Σκοτίνας

10. Καλλιόπη (1936-)

11. Γιώργος, αξιωματικός χωροφυλακής, σ, εκτός Σκοτίνας

12. Θωμάς, (1940-), δάσκαλος, σ. εκτός Σκοτίνας  

Γ. παιδιά του Κώτσιου: 

1. Γιώργος, (1925-2013), Βαγγελούδα Απ. Συντριβάνη       

2. Στάμω, (1928-), σ. Απόστολος Κουμουρτζής                  

3. Μίχος, (1929-), ιερέας, σ. Ελένη παπά Λεωνίδα Οικονόμου               

4. Αλεξάνδρα          , (1932-), σ. Γιώργος Ζιώγας-Ντουραλής

5. Χαράλαμπος, (1937-2005), σ. Ελενίτσα Β. Δάμπλια               

6. Τάκης (1939-), σ. από Καλλιπεύκη
---------- 
ΕΙΚΟΝΕΣ

 
                   Οι γονείς του π. Μιχάλη Κωνσταντίνος και Καλλιόπη Γερομιχαλού

                        
                          Το σπίτι των "Μπλιτσαίων"-Βλετσαίων σε εγκατάλειψη (Βασίλα)

                             Μια πλευρά της Κάτω Σκοτίνας (δυτική). Η φωτογραφία 
                            είναι παρμένη από το μπαλκόνι του παπά Μιχάλη που 

                            βρίσκεται στον οικισμό Γαβρί.

                         Άποψη από το μπαλκόνι του σπιτιού παπά Μιχάλη Βλέτση

                                        Προσκυνητές στα εγκαίνια της αίθουσας

                                     Ευσεβείς χριστιανοί στην τελετή των εγκαινίων

                     Με ευλάβειο ο κόσμος παρακολουθεί την τελετή των εγκαινίων

                             Διακρίνονται καθαρά οι Νικόλαος Μητσιάνης, Στέργιος 
                         Χριστινόπουλος, Χρήστος Σακελλάρης, Νίκος Καρκαφίρης.

                      Οι γυναίκες αφήσανε το νοικοκυριό και τρέξανε στην Εκκλησιά

                                     Πλήθος κόσμου παρευρίσκεται στο χώρο της 
                τελετής των εγκαινίων. Όλοι πάνε για να τιμήσουν τον παπά Μιχάλη.

                                 Σε πρώτο πλάνο ο Θωμάς Γερομιχαλός (σιδηράς)

                                         Γυναίκες από όλες τις γειτονιές δίνουν 
                                       το "παρών" στη γιορτή του παπά Μιχάλη

                Οι επίσημοι συμμετέχουν στη θεάρεστη χειρονομία του παπά Μιχάλη